'Torn apart by the pain of leaving and the joy of returning.'

Het is niet het fysieke gewicht van de beruchte loodjes die het beroerd maken, het is het psychologische effect van het afsluiten van een hoofdstuk. Mijn tijd in Australië zit er bijna op, aanstaande vrijdag vlieg ik weer richting Nederland. Dat betekent niet dat ik vrijdag thuis kom, want na 25 uur en 50 minuten is die dag alweer voorbij. De afgelopen maanden waren maanden van verrijking en - meer materieel - verarming, het vergaren van kennis en het falen van projecten, ontplooiing van mezelf en van een hele nieuwe onderzoeksgroep, maanden van missen en gemist worden, van eenzaamheid en nieuwe vriendschappen. Een tijd die je maar één keer in je leven meemaakt, maar die herinneringen achterlaat die ik voor de rest van mijn leven zal koesteren. De geweldige mensen, de geweldige natuur, de geweldige onderzoeksprojecten, ze waren zo belangrijk voor mij in het afgelopen halve jaar. Ik zal ze missen, maar met de herinneringen en ervaringen zal ik mijn voordeel doen.

Gisteren, zondag, was er onder andere voor mij een afscheidslunch met bijna alle mensen met die ik de afgelopen tijd opgetrokken heb. Zo gezellig als het was, het doet je destemeer realiseren hoeveel je achterlaat. Aansluitend ging ik naar een barbeque bij de Klaassen family, een ‘laatste avondmaal' had Marcel het genoemd. Ik heb de meiden maar verwend met chocola en op mijn beurt werd ik verwend met het heerlijke kangoeroevlees. Het zal waarschijnlijk lang duren voordat ik dat heerlijke zoete malse vlees weer proef. Na een dikke knuffel van Richtje vanochtend ('Ik hoop dat we je snel weer zien') was er ook een einde gekomen aan de vele fantastische weekenden in Torquay. Van Hiske, die me tot het laatste moment zat te plagen, mocht ik over 104 weken weer terug komen, van Anna al over een jaar ('Want dan is ons nieuwe huis gebouwd'). Graag, maar dan wel met Jonne, nam ik me voor.

Jonne, pap, mam, Mark, Joris, Daan, Dave - zelfs Tara en Baloe - er zijn ook zoveel goede redenen om weer terug te komen naar Nederland en ik kijk er zo naar uit om iedereen weer tezien. Drie weken vakantie, rustig thuis (in Haastrecht en Werkendam) bijkomen van alles wat er is gebeurd in de afgelopen tijd. Het voelt alsof ik volgende week eindelijk weer even kan gaan zitten na een etappe van de Tour de Farance met diverse tussensprints en meerdere collen van de eerste categorie, maar ik vermoed dat ik daar na de lange zit in het vliegtuig wel anders over denk. Daarna nog eens lekker twee weken met Jonne op vakantie; het is hoog tijd voor wat quality time met z'n tweeën en het ziet ernaar uit dat het eiland Madeira zich daar prima voor leent.

Mijn projectaanvraag voor een PhD-positie aan de Universiteit Utrecht is afgewezen. Slechts 9 van de 33 aanvragen bij de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek in mei/juni werden aanvaard. Mijn aanvraag was nummer 14 voor redenen die ik niet allemaal had kunnen verhelpen. Een beetje pijnlijk, ondertussen heb ik een baan als lab-analist aangeboden gekregen om de tijd te overbruggen die het kost om de aanvraag te herschrijven en opnieuw in te dienen. De ervaringen van het afgelopen halve jaar en de vele nieuwe inzichten die ik heb gekregen moeten ervoor zorgen dat de nieuwe aanvraag nog beter wordt en ik heb er veel vertrouwen in dat ik die PhD-positie alsnog krijg. Ik hoor m'n vader al zeggen: 'Bij jou gaat nooit iets makkelijk, maar uiteindelijk kom je er altijd'. Welcome to my life.

Als afsluiting wil ik nog een keer iedereen ontzettend hartelijk bedanken voor de reacties op mijn verhalen en foto's en de vele persoonlijke mailtjes die ik in het afgelopen halfjaar heb gekregen. Ik mag dan ver weg zijn, maar op afstand heb ik veel van wat er in Nederland gebeurt geprobeerd te volgen. Ik heb waarschijnlijk niet iedereen de aandacht gegeven die hij of zij verdiende, maar ik ben heel dankbaar voor elk bericht dat me eraan hielp herinneren dat ik zoveel heb om naar terug te komen. Zonder al die positieve geluiden uit Nederland was het hier niet half zo leuk geweest!

Tot snel,
Erik