Aussie VII - Coolay Lagoon

De koplampen van de auto gaan uit met nog honderd meter te gaan voordat we parkeren bij de andere four wheel drive. Om de vogels op het meer niet te verstoren lopen we de laatste 500 meter naar de rand van de vallei. In het zwakke licht van de maan die tussen de wolken door schijnt vlak boven de oostelijke horizon schitteren de golven op het meer. Er waait een harde wind, maar de temperatuur ligt nog rond de 25 graden en de afdaling naar het meer maakt het warm. In ganzenpas, zonder lampen, zonder praten. De vogels op het meer moeten zo min mogelijk verstoord worden. De volle maan komt steeds hoger te staan en geeft nu voldoende licht om te zien waar we lopen. Vooral uitkijken voor de stenen die hier verspreid tussen de schaarse kniehoge struikjes liggen. Door het licht van de maan vervaagt de sterrenhemel een beetje, maar door het gebrek aan lichtvervuiling blijft deze adembenemend. Het Zuiderkruis wijst ons de weg die we moeten lopen. Bij het meer aangekomen blijken de kooien lastiger terug te vinden dan verwacht. Gisteren nog hadden we er drie langs de waterkant neergezet. Ze blijken een stukje verderop te staan. Van het lokvoer is nog niet gegeten, maar er zitten nu wel eenden dicht in de buurt. Een geschrokken Maskerkievit slaakt een schelle alarmkreet en vliegt over het water weg van de oever. We vullen het lokvoer iets aan en stil lopen we weer weg van de waterkant. In het maanlicht klauteren we weer naar boven. Ik werp een blik over mijn schouder en laat het overweldigende uitzicht tot me doordringen. Tientallen meters boven het landschap, de weerspiegeling van de maan op het water. Voldaan en moe stappen we de auto weer in en stil van de vermoeidheid en de indrukken van de dag rijden we weg over het onverharde zandpad. De outback van Australië is wonderbaarlijk mooi.