Het vangen van eenden is moeilijker dan verwacht. Gisteren hadden we weer geen succes en bovendien was op 'locatie 1'een kooi compleet de vernieling in geholpen door enkele koeien die daar het water ingelopen waren. We waren van mening dat we maar geduld moesten hebben en zijn langs de kust richting het noorden gaan kijken of daar misschien grotere aantallen eenden zaten dan hier vlak boven Häädemeeste. Zo zijn we naar Matsalu Bay en enkele andere mooie plekkengereden. De kust is overal erg mooi en heel natuurlijk. Er zijn bijna geen strandjes en overal is het erg begroeid. Doordat de Oostzee maar door een heel smal stuk tussen Denemarken en Zweden verbonden is met de Noordzee en er dus meer zoet water instroomt vanuit Scandinavië en de Baltische staten dan zout water vanuit de Noordzee, is het water ergbrak. Bovendien is de zee heel ondiep, vooral langs de kust, waardoor de omstandigheden voor riet en andere planten ideaal zijn, vandaar dat alles zo begroeid is. Voor eenden is dat natuurlijk heerlijk, want nu kunnen ze zich mooi in de vegetatie schuil houden. Het viel echter tegen hoeveel eenden we tegenkwamen langs de Estse kust. Daarentegen zaten er wel vele Knobbelzwanen en Grauwe Ganzen en ook enkele leukere soorten. Vooral het hele plaatje bij elkaar is een mooi gezicht.

Tijdens het veldwerk van gisteren hadden we nog een aantal erg leuke belevenissen op vogelgebied. Toen we 's ochtends 'locatie 2' gingen checken, zaten er zoals altijd weer een paar Zeearenden. Hoewel we ze elke dag zien, blijven het prachtige vogels. We zien ze vaak zitten op de grote zwerfkeien die in de laatste ijstijd door gletsjers hierheen zijn gebracht en nu boven het water uitsteken in de ondiepe zee. Meestal zien we 3 of 4 arenden. Gisterenochtend werd al snel duidelijk dat er wel veel zaten. Op een gegeven moment begonnen er een paar te vliegen, eerst 2 en daarna 3. Ook zag je op diverse keien nog steeds vogels zitten. Uiteindelijk vlogen er 6 Zeearenden bij elkaar en zaten er nog eens 3 aan de grond.Negen Zeearenden bij elkaar, dat is fantastisch! In de namiddag gingen we op locatie 1 de kooi die door koeien was gesloopt weer opzetten en verplaatsen naar dieper water. Terwijl we bezig waren hoorde ik plotseling een overvliegende vogel met een hele rare roep. Peter, die zich op zulke momenten net iets beter kan concentreren op zijn werk, viel het ook op dat er iets 'geks' riep. Toen ik keek bleek het om een Citroenkwikstaart te gaan. Een soort die volgens het vogelboekje helemaal niet in Estland voorkomt (maar waarvan we wel dachten dat er een kans was dat we 'm zouden zien) en voor mij een lifer (nieuwe soort)! Euforisch stuurden we gisterenavond een mailtje naar een bekende Estse vogelaar om te melden wat we gezien hadden, maar toen bleek dat het kaartje in het vogelboek toch al achterhaald is en de soort inmiddels met zo'n 40 paar in Estland broedt. Desalniettemin een schaarse soort en voor ons een hele bijzondere. Een leuk detail is trouwens wat we op het moment dat die Citroenkwikstaart over kwam vliegen in hetzelfde poeltje stonden als waar gelijkertijd ook een Grauwe Franjepoot, Kleine Strandloper en Temmincks Strandloper zaten. Allemaal leuke soorten en een tafereel dat voor een Nederlandse vogelaar echt uniek is!

Gisterenavond waren we vrij laat klaar met het veldwerk en we waren allemaal een beetje moe. Niemand had er dus bezwaar tegen om nog even ergens wat te gaan eten. In Häädemeeste is één restaurantje en dat gaat om 20.00 uur dicht. Wij kwamen om 20.05 uur binnen lopen en de serveerster pakte net haar tas om naar huis te gaan. Een diepe zucht ontglipte haar toen vijf hongerige maar wellicht goedbetalende toeristen vroegen of ze nog wat mochten komen eten! Gelukkig kon dat. Ze zette haar tas weer neer en drukte de radio aan, liep naar de keuken om tevragen wat er nog over was en vroeg toenze terug kwam: 'fish?'. Na vijf hongerige knikken kregen we borden, bestek en wat te drinken mee en konden we een tafel uitzoeken,een leuk tafereel. De vis -zalm -was heerlijk en snel op. Toen kwam de rekening: 345 EEK (Estse kronen) in totaal voor 5 personen. Dat komt neer op zo'n 21 euro, een goede 4 euro per persoon! Nu is Estland geen extreem goedkoop land, maar voor deze prijs kan je bijna zelf nog niet koken! Al met al was het dus een zeer geslaagde avond.

Na het eten hebben we een uitgebreide analyse gemaakt van onze niet-werkende vangmethoden en hebben we nieuwe ideeën uitgedacht. Vanochtend hebben we die uitgevoerd. Peter, Nicole en ik hebben op locatie 1 de kooien omgebouwd en Jacintha en Sjoerd hebben nieuw gaas gekocht in Pärnu. De timing was goed, want precies toen wij klaar waren met de kooien, kwamen Jacintha en Sjoerd terug met nieuw gaas. Hiermee hebben weop locatie 2 een nieuwe constructie gemaakt die er echt geweldig uitziet. Als we daar niks mee vangen, dan weten we het ook niet meer. Waarschijnlijk zullen we de eenden wel een dag of een paar dagen de tijd moeten geven om te wennen aan de constructie, maar dan moeten we toch eindelijk wat gaan vangen. We hebben goede hoop! Het zou wel een mooie beloning zijn voor het vele geld en werk dat er inmiddels al in is gestopt.

Vanochtend op locatie 1 had ik meteen weer een lifer: een juveniele Roodmus zat in een dood boompje. Deze soort wordt regelmatig ook in Nederland gezien (maar niet door mij) en is een algemene broedvogel in Estland. Toch zie je er nu niet veel, want het broedseizoen is al voorbij en dan gaan vogels zich wat minder opvallend gedragen. Tijdens het veldwerk kwam ook de Citroenkwikstaart weer overvliegen, maar we hadden helaas geen tijd om er achteraan te gaanvoor een foto. Op locatie 2 is een uitkijktoren, waar vanuit we altijd checken of er eenden in de kooien zitten. Meestal laten we dan al onze spullen beneden liggen, inclusief mijn camera (Estland is zo stil,daar komt niemand), en dat is altijd precies wanneer er een Zeearend vlakbij komt langsvliegen. Vandaag liet ik weer mijn spullen beneden liggen en terwijl ik de trap op liep realiseerde ik me al dat dat weer een grote fout zou zijn, en ja, even later komt er een geweldig mooie Zeearend langs vliegen. Zonde! Gelukkig heb ik al een plaatje, maar een beeldvullende foto zou toch ook leuk zijn. Na het veldwerk zijn we voor het eerst redelijk op tijd terug gegaan naar Nigula, waar we nog even in de tuin een biertje hebben gedronken (het weer is hier fantastisch!). Peter en ik hebben dan onze verrekijker om onze nek hangen en zitten eigenlijk geen minuut stil, want er beweegt vanalles in de bosjes. Vlak voor het eten liep ik nog een rondje over het terrein toen ik eindelijk een specht tegenkwam die geen Grote Bonte Specht was (de soort die bij ons in Nederland veel voorkomt). Na wat gepuzzel bleek het een hele echte Witrugspecht te zijn, weer een lifer voor mij! Dit is een van de soorten waar ik van tevoren op gehoopt had en voor mij is de expeditie dus nu echt geslaagd (als we ook nog een paar eenden vangen, zou dat wel leuk zijn natuurlijk ;-)). Ik rende meteen terug naar binnen om de anderen te halen en iedereen heeft de vogel gezien. Dat was met recht het hoogtepunt van de dag.

Vanavond hebben Peter en Nicole heerlijke pannekoeken gebakken (ze hebben hier zowaar beslag) en we hebben nog gezellig zitten kletsen. Nu zit iedereen druk te typen achter zijn computer of één van de computers die hier in het huisje staat. Het is ideaal dat het in Estland een soort algemeen recht is om te beschikken over internet, want daardoor heeft iedereen draadloos internet. Wij dus ook! Aangezien dit toch een soort werkvakantie is, kunnen we allemaal nog even de nodige dingen regelen op de computer.

Morgen wordt een spannende dag. We weten nu al dat we behoorlijk nerveus zullen zijn in de auto op weg naar de vanglocaties. Zouden de nieuwe constructies werken? Zo niet, dan zou dat een behoorlijke domper zijn. Zo wel, dan zouden we een gat in de lucht springen! Laten we hopen op het laatste...

I'll keep you posted!

Erik