Drie 'lifers'

Het vangen van eenden is moeilijker dan verwacht. Gisteren hadden we weer geen succes en bovendien was op 'locatie 1'een kooi compleet de vernieling in geholpen door enkele koeien die daar het water ingelopen waren. We waren van mening dat we maar geduld moesten hebben en zijn langs de kust richting het noorden gaan kijken of daar misschien grotere aantallen eenden zaten dan hier vlak boven Häädemeeste. Zo zijn we naar Matsalu Bay en enkele andere mooie plekkengereden. De kust is overal erg mooi en heel natuurlijk. Er zijn bijna geen strandjes en overal is het erg begroeid. Doordat de Oostzee maar door een heel smal stuk tussen Denemarken en Zweden verbonden is met de Noordzee en er dus meer zoet water instroomt vanuit Scandinavië en de Baltische staten dan zout water vanuit de Noordzee, is het water ergbrak. Bovendien is de zee heel ondiep, vooral langs de kust, waardoor de omstandigheden voor riet en andere planten ideaal zijn, vandaar dat alles zo begroeid is. Voor eenden is dat natuurlijk heerlijk, want nu kunnen ze zich mooi in de vegetatie schuil houden. Het viel echter tegen hoeveel eenden we tegenkwamen langs de Estse kust. Daarentegen zaten er wel vele Knobbelzwanen en Grauwe Ganzen en ook enkele leukere soorten. Vooral het hele plaatje bij elkaar is een mooi gezicht.

Tijdens het veldwerk van gisteren hadden we nog een aantal erg leuke belevenissen op vogelgebied. Toen we 's ochtends 'locatie 2' gingen checken, zaten er zoals altijd weer een paar Zeearenden. Hoewel we ze elke dag zien, blijven het prachtige vogels. We zien ze vaak zitten op de grote zwerfkeien die in de laatste ijstijd door gletsjers hierheen zijn gebracht en nu boven het water uitsteken in de ondiepe zee. Meestal zien we 3 of 4 arenden. Gisterenochtend werd al snel duidelijk dat er wel veel zaten. Op een gegeven moment begonnen er een paar te vliegen, eerst 2 en daarna 3. Ook zag je op diverse keien nog steeds vogels zitten. Uiteindelijk vlogen er 6 Zeearenden bij elkaar en zaten er nog eens 3 aan de grond.Negen Zeearenden bij elkaar, dat is fantastisch! In de namiddag gingen we op locatie 1 de kooi die door koeien was gesloopt weer opzetten en verplaatsen naar dieper water. Terwijl we bezig waren hoorde ik plotseling een overvliegende vogel met een hele rare roep. Peter, die zich op zulke momenten net iets beter kan concentreren op zijn werk, viel het ook op dat er iets 'geks' riep. Toen ik keek bleek het om een Citroenkwikstaart te gaan. Een soort die volgens het vogelboekje helemaal niet in Estland voorkomt (maar waarvan we wel dachten dat er een kans was dat we 'm zouden zien) en voor mij een lifer (nieuwe soort)! Euforisch stuurden we gisterenavond een mailtje naar een bekende Estse vogelaar om te melden wat we gezien hadden, maar toen bleek dat het kaartje in het vogelboek toch al achterhaald is en de soort inmiddels met zo'n 40 paar in Estland broedt. Desalniettemin een schaarse soort en voor ons een hele bijzondere. Een leuk detail is trouwens wat we op het moment dat die Citroenkwikstaart over kwam vliegen in hetzelfde poeltje stonden als waar gelijkertijd ook een Grauwe Franjepoot, Kleine Strandloper en Temmincks Strandloper zaten. Allemaal leuke soorten en een tafereel dat voor een Nederlandse vogelaar echt uniek is!

Gisterenavond waren we vrij laat klaar met het veldwerk en we waren allemaal een beetje moe. Niemand had er dus bezwaar tegen om nog even ergens wat te gaan eten. In Häädemeeste is één restaurantje en dat gaat om 20.00 uur dicht. Wij kwamen om 20.05 uur binnen lopen en de serveerster pakte net haar tas om naar huis te gaan. Een diepe zucht ontglipte haar toen vijf hongerige maar wellicht goedbetalende toeristen vroegen of ze nog wat mochten komen eten! Gelukkig kon dat. Ze zette haar tas weer neer en drukte de radio aan, liep naar de keuken om tevragen wat er nog over was en vroeg toenze terug kwam: 'fish?'. Na vijf hongerige knikken kregen we borden, bestek en wat te drinken mee en konden we een tafel uitzoeken,een leuk tafereel. De vis -zalm -was heerlijk en snel op. Toen kwam de rekening: 345 EEK (Estse kronen) in totaal voor 5 personen. Dat komt neer op zo'n 21 euro, een goede 4 euro per persoon! Nu is Estland geen extreem goedkoop land, maar voor deze prijs kan je bijna zelf nog niet koken! Al met al was het dus een zeer geslaagde avond.

Na het eten hebben we een uitgebreide analyse gemaakt van onze niet-werkende vangmethoden en hebben we nieuwe ideeën uitgedacht. Vanochtend hebben we die uitgevoerd. Peter, Nicole en ik hebben op locatie 1 de kooien omgebouwd en Jacintha en Sjoerd hebben nieuw gaas gekocht in Pärnu. De timing was goed, want precies toen wij klaar waren met de kooien, kwamen Jacintha en Sjoerd terug met nieuw gaas. Hiermee hebben weop locatie 2 een nieuwe constructie gemaakt die er echt geweldig uitziet. Als we daar niks mee vangen, dan weten we het ook niet meer. Waarschijnlijk zullen we de eenden wel een dag of een paar dagen de tijd moeten geven om te wennen aan de constructie, maar dan moeten we toch eindelijk wat gaan vangen. We hebben goede hoop! Het zou wel een mooie beloning zijn voor het vele geld en werk dat er inmiddels al in is gestopt.

Vanochtend op locatie 1 had ik meteen weer een lifer: een juveniele Roodmus zat in een dood boompje. Deze soort wordt regelmatig ook in Nederland gezien (maar niet door mij) en is een algemene broedvogel in Estland. Toch zie je er nu niet veel, want het broedseizoen is al voorbij en dan gaan vogels zich wat minder opvallend gedragen. Tijdens het veldwerk kwam ook de Citroenkwikstaart weer overvliegen, maar we hadden helaas geen tijd om er achteraan te gaanvoor een foto. Op locatie 2 is een uitkijktoren, waar vanuit we altijd checken of er eenden in de kooien zitten. Meestal laten we dan al onze spullen beneden liggen, inclusief mijn camera (Estland is zo stil,daar komt niemand), en dat is altijd precies wanneer er een Zeearend vlakbij komt langsvliegen. Vandaag liet ik weer mijn spullen beneden liggen en terwijl ik de trap op liep realiseerde ik me al dat dat weer een grote fout zou zijn, en ja, even later komt er een geweldig mooie Zeearend langs vliegen. Zonde! Gelukkig heb ik al een plaatje, maar een beeldvullende foto zou toch ook leuk zijn. Na het veldwerk zijn we voor het eerst redelijk op tijd terug gegaan naar Nigula, waar we nog even in de tuin een biertje hebben gedronken (het weer is hier fantastisch!). Peter en ik hebben dan onze verrekijker om onze nek hangen en zitten eigenlijk geen minuut stil, want er beweegt vanalles in de bosjes. Vlak voor het eten liep ik nog een rondje over het terrein toen ik eindelijk een specht tegenkwam die geen Grote Bonte Specht was (de soort die bij ons in Nederland veel voorkomt). Na wat gepuzzel bleek het een hele echte Witrugspecht te zijn, weer een lifer voor mij! Dit is een van de soorten waar ik van tevoren op gehoopt had en voor mij is de expeditie dus nu echt geslaagd (als we ook nog een paar eenden vangen, zou dat wel leuk zijn natuurlijk ;-)). Ik rende meteen terug naar binnen om de anderen te halen en iedereen heeft de vogel gezien. Dat was met recht het hoogtepunt van de dag.

Vanavond hebben Peter en Nicole heerlijke pannekoeken gebakken (ze hebben hier zowaar beslag) en we hebben nog gezellig zitten kletsen. Nu zit iedereen druk te typen achter zijn computer of één van de computers die hier in het huisje staat. Het is ideaal dat het in Estland een soort algemeen recht is om te beschikken over internet, want daardoor heeft iedereen draadloos internet. Wij dus ook! Aangezien dit toch een soort werkvakantie is, kunnen we allemaal nog even de nodige dingen regelen op de computer.

Morgen wordt een spannende dag. We weten nu al dat we behoorlijk nerveus zullen zijn in de auto op weg naar de vanglocaties. Zouden de nieuwe constructies werken? Zo niet, dan zou dat een behoorlijke domper zijn. Zo wel, dan zouden we een gat in de lucht springen! Laten we hopen op het laatste...

I'll keep you posted!

Erik

Geen eenden

Vanochtend stonden we weer bijtijds op. Na een klein beetje chaos vanwege een door mij veroorzaakte lekkage (de douche op de 1e verdieping lekt...) gingen we snel op pad naar 'veldwerklocatie 1' waar we gisteren 4 kooien hadden neergezet om eenden te vangen. Met een gezonde spanning speculeerden we over hoeveel eenden we gevangen zouden hebben, hoewel we ons allemaal realiseerden dat het ook wel eens erg kon tegenvallen. Dat bleek helaas het geval, want alle kooien waren nog leeg en er was niet van het voer gegeten dat in de kooien ligt (anders zou het betekenen dat ze er weer uit kunnen zwemmen). Blijkbaar zijn ze nog een beetje bang om de kooien met fuikconstructie in te gaan, of ze hebben niet genoeg honger om zich daaraan te wagen. Gelukkig zijn wij zelf niet voor een gat te vangen, dus we besloten op 'veldwerklocatie 2', wat zuidelijker en meer uit de kust, nog 3 kooien neer te zetten. Hier zaten behoorlijk veel eenden en andere vogels, die regelmatig werden opgejaagd door Zeearenden. Een beetje extra verstoring door ons zou dus niet echt een probleem zijn voor die eenden. 's Middag zijn we even terug gegaan naar beide gebieden met kooien, maar helaas zaten er nog steeds geen eenden in (maar je verwacht ook niet al te veel activiteit van eenden overdag). Een van onze zorgen voor locatie 2 is dat als er eenden in een kooi zitten, dit voor de Zeearenden wel een erg makkelijke prooi lijkt. Hopelijk klappen die niet op het dak van de kooi, want die is niet echt stevig. Maarja, voorlopig moet er eerst nog een eend zo gek zijn dat hij de kooi in zwemt. In de vanavond geplaatste fotoserie staan nog wat foto's van het veldwerk, het veldwerkgebied en de kooien.

Aan vogels was het ook vandaag weer volop genieten. De eerste spectaculaire waarneming (voor ons Nederlanders) deden we al 's ochtends vroeg in de auto op weg naar het veldwerkgebied: twee mannetjes Korhoen vlogen voor de auto op uit het gras! Deze soort komt meestal voor op heidegebieden (omdat graslanden vaak te intensief bemest en begraasd worden) dus dit verwachtten we totaal niet. In Nederland komt nog maar een handjevol exemplaren voor op de Sallandsche Heuvelrug, hier in Estland zijn ze redelijk algemeen en ze leven dus zelfs in graslanden! Een fantastische waarneming, maar de locale Est die vroeg of we nog leuke dingen gezien hadden, was niet erg onder de indruk. In ons veldwerkgebied zagen we dezelfde soorten als gisteren, die natuurlijk nog steeds ontzettend leuk zijn, We zagen weer diverse Zeearenden, een imposante verschijning met hun spanwijdte van 2 meter. Ze worden niet voor niets ook wel 'vliegende deur'genoemd. Ook de Reuzensterns waren weer alom aanwezig en vanmiddag had ik een Reuzenstern en een Dwergstern in één kijkerbeeld! Een erg leuke tegenstelling natuurlijk, want het grootteverschil is misschien wel een factor 4. Verder zagen we bij de parkeerplaats nog een mooi mannetje Grauwe Klauwier (zie foto), een soort die bij ons zeldzaam is, maar hier nog redelijk veel voorkomt dankzij het ruime aanbod aan grote insecten (kevers). 's Middags in Nigula ontdekte ik een merkwaardige gedraging van een vogel. Ik was aan het zoeken of er ergens Nachtzwaluwen in de bomen zaten te slapen toen ik ineens vlak naast me een Gierzwaluw in een nestkast zag vliegen. Als je een beetje bekend bent met die soort weet je dat die in Nederland vrijwel uitsluitend onder dakpannen broeden. Een ontzettend vreemde gewaarwording is het dan als je ineens een Gierzwaluw in een nestkastziet duiken!Daar had ik echt nog nooit van gehoord. Dankzij mijn bewijsplaatjes (zie foto's) geloofden mijn reisgenoten het ook en even later zagen we met zijn allen nog een keertje hoe de vogel in de nestkast vloog.Toen we aan het einde van de middag weer vanuit Nigula naar ons veldwerkgebied reden zagen we de beste soort van de dag. Sjoerd zag vlak langs de weg een grote roofvogel vliegen. Peter en ik waren meteen in alle staten: dit zag er goed uit! En jawel, toen we dichterbij kwamen bleek het een Schreeuwarend, een soort die ik zelf nog nooit eerder had gezien!! Geweldig, een lifer tijdens een veldwerkvakantie!De vogel vloog vlak langs de weg en Peter en ik wilden de vogel heel graag op de foto zetten. Ik zat bij de deur die ik al had open getrokken en Peter, die naast me zat, schopte me er als het ware al uit voordat de auto stil stond. We waren gelukkig allebei op tijd om een paar foto's te maken van deze vogel die vlak over ons heen vloog, wat een spectakel! Al snel zagen we dat er veel hoger ook een Schreeuwarend vloog en even later kwam er zelfs nog een derde exemplaar overvliegen. Onze dag kon niet meer stuk, ondanks dat we geen eenden hadden gevangen. Zie de foto's!!

Morgen gaan we eerst weer naar de vanglocaties toe om te kijken of er eenden in de kooien zitten. Eenden zijn 's nachts meestal het meest actief met foerageren, dus we hebben goede hoop ondanks onze ervaringen van vandaag. Fingers crossed! Morgen zien we hopelijk dát onze methode werkt en anders moeten we toch aan alternatieven gaan denken...

Ohja, ik wilde jullie ook nog even wijzen op de weblog van Peter, die vandaag ook een stukje heeft geschreven over Estland. Je kunt zijn verhaal lezen op http://peterimwald.blogspot.com/.

Groetjes, Erik

Verkenning van het veldwerkgebied

Vanavond een iets uitgebreider berichtje! Peter en Nicole zijn op dit moment naar een van de drie sauna's die dit research centre kent en Jacintha en Sjoerd zijn druk met alles voorbereiden voor het veldwerk van morgen. Dat geeft mij wat tijd om even achter mijn laptopje te kruipen!

Ik zal om te beginnen nog even terug gaan naar de heenreis van het afgelopen weekend. Deze bleek langer dan verwacht, mede doordat er in Polen (maar ook in Duitsland) hard aan de weg wordt getimmerd voor een betere infrastructuur. Letterlijk. Overal is de weg dus opgebroken en dat levert regelmatig enige vertraging op. Daarnaast is met name Polen het land van de truckers. De 'snel'weg die Polen van west naar oost doorkruist is een van de wegen met de grootste aantallen vrachtwagens. En de Poolse rijstijl schrijft voor dat die stuk voor stuk moeten worden ingehaald op tweebaans wegen (met dus op de ene baan een constante stroom vrachtwagens naar het westen, en op de andere baan naar het oosten). Ook dat zorgt af en toe voor wat opstoppingen en dus vertraging. Over de Poolse rijstijl gesproken, die verdient wel een aantalextra opmerkingen. Aangezien ik nog nooit in Polen geweest was, was ik niet bekend met die rijstijl. En aan mij was het de eer om achter het stuur te zitten toen we de Duits-Poolse grens over gingen. Er ging een wereld voor me open! Kort samengevat komt het erop neer dat ik erachter kwam dat dingen die schijnbaar onmogelijk kunnen werken, toch werken. Enkele voorschriften voor rijden in Polen:

1) op een normale tweebaansweg kun je gerust allebei de banen gebruiken. Als je tenminste maar net op tijd teruggaat naar je eigen baan als er een tegenligger aan komt...

2) op een grote tweebaansweg (een normale tweebaansweg met aan beide kanten een 1,5 meter brede vluchtstrook) moet je natuurlijk regelmatig inhalen (want jij rijdt natuurlijk 130 km/hwaar vrachtwagens de maximum toegestane snelheid van100 km/h rijden). Dat werkt als volgt: blijf zolang duwen achter een vrachtwagen tot die bijna geheel op de vluchtstrook rijdt en ga er vervolgens langs, ongeacht of er tegenliggers aankomen. Die gaan namelijk ook wel aan de kant. Mag je hopen.

Al met al kom je af en toe hachelijke en belachelijke situaties tegen. Als je dat voor het eerst ziet, denk je: 'dat kan toch helemaal niet!'. Na een paar honderd kilometer moet je echter concluderen dat het in Polen toch wel werkt. Iedereen doet het, iedereen is eraan gewend en het gaat gewoon altijd goed. Nouja, bijna altijd dan. Al met al interessant om eens te zien hoe de Polen in hun eigen land rijden, dan kan je het misschien ook wat beter plaatsen als je een Poolse automobilist in Nederland een suicidale inhaalpoging ziet doen.

Tot zover het rijgedrag. Overigens ging bij ons gewoon alles goed. Gewoon een kwestie van goed opletten en zelf geen risico's nemen (en meegaan in het verkeer), dan kan er weinig mis gaan. Wat ook interessant is als je een eind naar het oosten rijdt is de verandering van het landschap. Waar in Nederland elke vierkante centimeter wordt beheerd, kom je naarmate je verder rijdt naar het oosten steeds meer stukken braakliggend terrein tegen, of grote stukken akkerland waar al jaren niks meer op is verbouwd. In Nederland onvoorstelbaar, in Polen de normaalste zaak van de wereld, voor de biodiversiteit van een gebied een verademing. Alles waarvan mensen zeggen dat het goed is voor vele vogelsoorten die op het Nederlandse platteland hard achteruit gaan of zijn uitgestorven, zie je nog in Polen: losse bomen en boomgroepjes midden op akkers, bomen- en struikenhagen tussen de percelen, een mozaiek van akkers, braakliggende terreinen en bossen, en bovendien een veel extensiever gebruik van landbouwgrond. Niet zo gek dus dat Ortolanen, Grauwe KlauwierenenKwartelkoningen in Polen nog wel op het platteland voorkomen en in Nederland niet of nauwelijks meer. Helaas wordt je ook duidelijk geconfronteerd met de realiteit: in Nederland zijn we al veel te ver heen om terug te gaan naar een systeem als nu nog in Polen bestaat.

Afgelopen zaterdag wilde we zover mogelijk Polen in zien te komen, het liefst voorbij Warschau, voordat we zouden overnachten. In de westelijke helft van Polen stikte het van de hotels en motels, dus overnachten zou geen probleem zijn. Helaas ging de reis niet zo vlot als verwacht en met veel pijn en moeite kwamen we uiteindelijk uit net zo'n 40 km voor Warschau. Het probleem was dat hier nauwelijks meer hotels te vinden waren (hoe onverwacht!). Bovendien waren de eerste drie hotels waar we gingen kijken volgeboekt. En het werd maar later, dus zou er ook steeds minder plek zijn. Uitendelijk, na 3 vruchteloze pogingen en serieus nadenkend over doorrijden, was het toch raak. Geld speelde geen rol meer, dus gingen we toch maar navraag doen bij een 4 sterren restaurant. Gelukkig, ze zaten nog lang niet vol! Bovendien kon de auto met al onze spullen + alle veldwerkspullen op een beveiligde parkeerplaats staan, ideaal. Heerlijk geslapen en op tijd weer opgestaan (uitendelijk waren we toch liever iets vroeger weervertrokken, maar dat zeg je achteraf) en na een snel ontbijt weer vertrokken.

Het noordoosten van Polen doet bijna Scandinavisch aan met veel bossen en enkele prachtige meren. Helaas is dat over als je de grens met Litouwen over gaat (heerlijk trouwens dat het EU-landen zijn: geen tijdverlies door grenscontrole!). Litouwen was de graanschuur van de Sovjet Unie en daar is nu nog veel van te merken. Het grootste deel is vooral graanveld, tenminste langs de Via Baltica, de 'snel'weg naar het noorden. De Baltische staten zijn gelukkig niet zo groot, dus we waren al vrij snel door Litouwen heen. Letland is vervolgens iets gevarieerder dan Litouwen en heeft veel meer bossige gebieden. Een duidelijk noord-zuid gradient, want Estland is geweldig: een en al bos! De natuur in Estland heeft echt nog vrij spel. Met ongeveer 1,4 miljoen inwoners in een land dat net iets groter is dan Nederland heeft Estland de laagste bevolkingsdichtheid van heel Europa. Dat is goed te merken aan de ongerepte natuur van het land, en daarmee natuurlijk ook aan de leuke beesten die je er kunt zien! In Estland komen zelfs nog Bruine Beren, Lynxen en Elanden voor (om eens wat anders dan vogels te noemen, dat komt namelijk straks wel weer ;-)).

Gisteren kwamen we uitendelijk om ongeveer 21.30 uur aan in het research station van Nigula in Estland, nadat we bij het benzinestation in Haademeeste een lekkere hamburger en patat hadden gegeten. In Nigula maar meteen een heerlijk biertje genomen en eens rustig buiten gaan zitten. Het was meteen duidelijk dat we op een geweldige plek waren terechtgekomen. Vlakbij riepen Kraanvogels die naar hun slaapplaats vertrokken en er kwamen er ook een paar mooi overvliegen, en toen het even later echt begon te schemeren vlogen er ineens 3 Nachtzwaluwen voor het huisje die ook nog eens regelmatig gingen zitten op een dode tak. Hoe kon het mooier voor een stel vogelaars! Bijzonder tevreden over de accomodatie, de locatie en erg opgelucht dat de reis voorbij was gingen we natuurlijk te laat slapen.

Vanochtend ging om 7 uur weer de wekker, want we zouden het gebied waarin we ons veldwerk zouden gaan doen verkennen. Dat is kortweg de kuststrook boven het plaatsje Haademeeste in het zuidwesten van Estland. Dat gebied bestaat uit een open landschap met grassige vegetatie dat overstroomt als het zeewater erg hoog staat. Het is een beschermd natuurgebied en er komt alleen maar extensieve veeteelt voor. Op diverse plekken staan hoge houten uitkijktorens die uitzicht bieden over de kust en de kuststrook. We zijn vanochtend eerst naar een aantal uitkijktorens geweest om te kijken of en waar groepen eenden zaten. Het onderzoek waarvoor we hier zijn draait namelijk om vogelgriep bij eenden (Wilde Eend en Wintertaling) en daarvoor moeten we eenden gaan vangen om ze te onderzoeken. Al snel hadden we een paar aardige groepen eenden gevonden, hoewel de aantallen behoorlijk tegenvielen. Het was het idee dat we hier zouden zijn in de ruiperiode van de eenden. Dan ruien ze namelijk al hun slagpennen (waarmee ze kunnen vliegen) tegelijk, zodat ze dus niet kunnen vliegen. Op dat moment zouden ze voor ons vrij makkelijk te vangen zijn, omdat we ze dan zouden kunnen drijven naar een opstelling van netten in het water. Enkele langsvliegende groepjes eenden maakten ons echter al bezorgd en toen we in een toren stonden waar een bootje een grote groep eenden verjoeg, was het duidelijk: alle eenden konden vliegen, we zijn te laat voor de ruiperiode. Een kleine domper, maar we geven de moed natuurlijk niet op. Terwijl Jacintha (het is haar onderzoeksproject, de anderen zijn mee om te helpen) met een lichte teleurstelling hard stond na te denken over de volgende stappen konden wij ondertussen wat vogelen. Deze kuststrook is echt ongelooflijk gaaf voor vogels! Al toen we naar de eerste uitkijktoren liepen riepen er 2 Kwartelkoningen naast het pad, een soort waar je in Nederland heel veel moeite voor moet doen om waar te nemen. Langs de kust vlogen meerdere Reuzensterns, we vonden een Grauwe Franjepoot en regelmatig vloog er een prachtige Zeearend langs. Van de laatst genoemde zagen we op een gegeven moment zelfs drie exemplaren op een zandbankje uit de kust zitten met een prooi, wat een imposante beesten! Wij als vogelaars kunnen hier echt ons hart ophalen.

Toen we alle gebieden bezocht hadden waar we eventueel eenden konden vangen, besloten we dat het laatste gebied toch het meest geschikt was. Hier zaten vooral veel Wintertalingen en ook wel wat Wilde Eenden. De aantallen Pijlstaarten en Bergeenden waren verwaarloosbaar klein. In dit gebiedje met wat watertjes binnen de kustlijn zouden we makkelijker eenden kunnen vangen dan daar waar de eenden op zee zaten. Omdat het drijven van eenden naar netten niet mogelijk is omdat de eenden simpelweg zouden wegvliegen, moesten we een andere methode bedenken om ze te kunnen vangen. Uiteindelijk hebben we ronde kooien gemaakt met een soort fuikconstructie waarin we vlotjes met voer en een nep-eend gelegd hebben. 's Middags hebben we die kooien gemaakt in Nigula en 's avonds hebben we vier kooien geplaatst in de hoop dat er vannacht - eenden foerageren vooral 's nachts - eenden in zouden zwemmen. Morgenochtend gaan we de kooien controleren en we zijn volop aan het speculeren over de kans op succes. Uitendelijk komen we er telkens weer op uit dat het alle kanten op kan: het kan vriezen of het kan dooien, er kan helemaal niks in de kooien zitten of er zit zoveel in dat we het niet allemaal kunnen verwerken. Het ziet er in ieder geval veelbelovend uit en we hopen allemaal op een mooi resultaat. Kijk maar eens bij de foto's om te zien hoe zo'n kooi eruit ziet!

Het veldwerk duurde natuurlijk weer wat langer dan verwacht, waardoor we uiteindelijk om 22.15 uur bij hetzelfde tankstation als gisteren wat hebben gegeten. Ze hebben trouwens prima eten daar! Vanavond een heerlijke gehaktbal met lekkere aardappels, wortelsalade en rodekoolsaladeop, een bord vol voor relatief weinig geld. In het halfdonker regen we weer terug naar Nigula en we kwamen onderweg een jong Vosje tegen die voor ons op de weg stond en er vlogen op meerdere plekken Nachtzwaluwen op van de weg in het licht vande koplampen van de auto. Wat een plek... Ik weet zeker dat we de komende anderhalve week nog volop mooie dingen gaan zien hier in de omgeving!

Morgen gaan we weer om 7 uur opstaan, nu is het alweer 23.30 uur. Straks wil ik nog een paar fotootjes plaatsen, dus ik maak weer een eind aan dit toch al lange bericht. Nogmaals, het is hier enorm gezellig, we lachen veel en we werken (en vogelen) hard. Morgen hopen we de eerste tastbare resultaten te boeken wat de eenden betreft. Hopelijk heb ik morgen weer tijd om daar dan wat over te laten weten!

Groetjes, Erik

Gearriveerd in Estland

Aangezien het al laat is en mijn kamergenoten al in bed liggen in een dappere poging om in slaap te vallen, moet ik het even laten bij een kort berichtje. Vandaag zijn we gelukkig heelhuids aangekomen op onze verblijfplaats in Estland na twee volle dagen rijden. Behalve dat het zo lang duurde verliep de reis erg goed en het is wel duidelijk dat we te maken hebben met een heel gezellig gezelschap! Over de veranderingen die je om je heen ziet als je van Nederland naar Estland rijdt, de rijstijl van automobilisten in Polen, de vogels die we al gezien hebben en nog veel meer hoop ik morgen wat uitgebreider te kunnen schrijven. Voor nu heb ik een fotoserie geplaatst die al een korte indruk geeft. We zitten hier in ieder geval midden in een natuurgebied op een prachtige locatie met overal rond het huisje Kraanvogels en zelf een aantal Nachtzwaluwen. Morgen gaan we het gebied boven de plaats Haademeeste verkennen omdat we daar ons veldwerk zullen gaan doen. Een spannende dag waarop we de belangrijkste vraag moeten beantwoorden: zijn er eenden?! De mensen hier zeggen dat ze er wel zitten, dus we hebben goede hoop.

Groetjes vanuit Estonia,

Erik

Proloog

Met de Tour de France in volle gang gooi ik er meteen een wielrenterm in. Maar behalve de eerste etappe in een tour, een metafoor voor een weekje Westenschouwen dat mijn eerste reisje in een reeks wordt, is een proloog natuurlijk ook een voorwoord. Een voorwoord is ook dit verhaaltje dat ik schrijf voorik uberhaupt op vakantie ben. Al met al leek mij'Proloog' de juiste titel voor dit eerste 'reisverhaal'.

Momenteel ben ik bezig met het plannen van 3 reizen, die elkaar opvolgen intoenemende lengte enafstand. Om te beginnenvertrek ik eerst aanstaande vrijdag naar Westenschouwen om een weekje op de vinkenbaan (ringbaan, daar waar vogels worden gevangen omze van eenringetje te voorzien) van vogelringstation Nebularia te passen. Een heerlijk weekje zonder verplichtingen en zonder concrete plannen. Bovendien mag ik zelf op de vinkenbaan nog niet vangen en ringen, want ik heb nog geen ringvergunning, dus het wordt echt een rustig weekje. Het gaat erpuur om dat er iemand op de baan is om op de spullen te passen. Overigens ligt te vinkenbaan opvoor derden niet toegankelijk terrein midden in de duinen van de kop van Schouwen, dus je zit daar voor je gevoel helemaal in 'the middle of nowhere'. En dus ook helemaal alleen, ware het niet dat ik gezelschap krijg van Mark, die lekker kan gaan vissen op het strand en mountainbiken in de boswachterij. Ik begin dus met een heerlijk rustig weekje.

De volgende reis duurt al minstens twee keer zo lang. Hoe lang het precies wordt, is nog niet bekend, maar ik weet wel dat ik na Westenschouwen maar één dagje heb om me voor te bereiden op de volgende trip. Op 1 augustus moet ik me 's ochtends om 6 uur melden in Nieuwersluis om daar vandaan samen met mensen van het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO) te vertrekken naar Estland. Het zal in Estland zijn dat ik hier mijn volgende verhaaltje plaats. In Nieuwersluis zal ik met Jacintha en haar vriend Sjoerd in de auto stappen, om vervolgens in Duitsland Peter en zijn vriendin Nicole op te halen (ik introduceer meteen even mijn 4 reisgenoten). Het doel voor dag 1 is om zoveel mogelijk kilometers te maken en naar verwachtig zullen we voorbij Warschau (in Polen) een plek zoeken om te overnachten. Op dag 2 rijden we dan verder door Litouwen en Letland naar Nigula in het zuidwesten van Estland. Hopelijk kunnen we die middag/avond meteen wat rondkijken in ons veldwerkgebied: Häädemeeste. Daar moeten we in de dagen daarna in totaal minimaal 300 eenden(Wilde Eend en Wintertaling)zien te vangen voor een onderzoek naar vogelgriep. De eenden worden dan onderzocht, geringd en weer losgelaten. Hierop zal ik tot in detail terug komen in mijn volgende verhalen op dit reislog (zodra ik daar zit).

De derde en langste reis waarvoor ik nu de eerstevoorbereidingen aan het nemen ben is een hele spannende. In de week van 11 januari ga ik voor een half jaarnaar Australië! Ik ga stage lopen aan de Deakin University in Melbourne, waar ik onderzoek ga doen aan Siberische Strandlopers (die overwinteren daar) en hoe zij zich voorbereiden op de lange trektocht naar hun broedgebieden in Siberië. De plannen bevinden zich allemaal nog in een pril stadium en ik zal er niet te diep op in gaan, maar deze lange reis is de eigenlijke reden dat ik dit reislog heb aangemaakt. Ik wil jullie namelijk graag op de hoogte houden van hoe alles loopt 'down under' vanaf januari. Maargoed, voor die tijd ga ik jullie eerst nog even vervelen met verhalen uit Estland!

Allemaal spannend, even een paar drukke dagen en dan kan het echte genieten beginnen. Alleen jammer dat ik het zonder Jonne zal moeten stellen, maar die heeft nu eveneen heerlijke (werk)vakantie voor zichzelf in Noorwegen. Ik kreeg vanavond nog een geweldige enthousiast mailtje dat ze het enorm naar haar zin had en fantastische dingen gezien had, dus ik hoef gelukkig niet bang te zijn dat ze zich verveelt!

Fijne zomervakantie en tot het volgende berichtje, dan vanuit Estland!

Groetjes, Erik